7 χλμ από το χωριό Λιμενάρια προς τον Πρίνο , δίπλα στη θάλασσα, στην θέση όπου γινόταν η φόρτωση των μεταλλευμάτων από τα ορυχεία αναπτύχθηκε η Σκάλα Μαριών.Οι Σκάλα Μαριές είναι ένα γραφικό ψαροχώρι, με καλές ταβέρνες, προσφέροντας  φρεσκότατα θαλασσινά.

Το μικρό λιμανάκι της Σκάλας Μαριών υποδέχεται τα καλοκαίρια κάθε είδους σκάφη και οι ψαράδες του χωριού βγαίνουν συχνά στ' ανοιχτά και προμηθεύουν με ολόφρεσκα ψάρια τα ταβερνάκια της παραλίας.

Στις Σκάλα Μαριές αυτό που δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τους επισκέπτες είναι η ιδιαίτερη και πολύ ξεχωριστή αρχιτεκτονική του οικισμού: Αμφιθεατρικά χτισμένη δίπλα στην θάλλασα με σπίτια μικρά και στενά, χτισμένα «κολλητά» το ένα πλάι στο άλλο, ώστε να επιτυγχάνεται η μέγιστη δυνατή ασφάλεια, η οποία ήταν απαραίτητη τις εποχές που στα πελάγη επικρατούσαν οι πειρατές. Στα ελάχιστα σπίτια παλαιότερων αιώνων που έχουν διασωθεί μπορεί κανείς να δει χρωματιστά φουρούσια στα μπαλκόνια, αλλά και σκαλιστά ταβάνια, δείγματα λαμπρής αρχιτεκτονικής και οικονομικής ευρωστίας.

Στην ευρύτερη περιοχή του χωριού Σκάλα Μαριές , βρίσκεται το σπήλαιο Ατσπάς που θεωρείται ένα από τα σπουδαιότερα μνημεία της φύσης της Θάσου, και οι πρόσφατες ανακαλύψεις σπηλαιολόγων και ανθρωπολόγων που ήρθαν στο φως το κατατάσσουν μεταξύ των σπουδαιότερων σπηλαίων της βόρειας Ελλάδας.

Όπως αναφέρεται στην επίσημη ιστοσελίδα του υπουργείου Πολιτισμού, το σπήλαιο Ατσπάς είναι «καρστικό σπήλαιο που διανοίγεται σε συμπαγή μάρμαρα της μάζας της Ροδόπης». Οι δύο μεγάλες του αίθουσες περιβάλλονται από δαιδαλώδεις διαδρόμους, οριζόντιους ή επικλινείς και βαραθρώδη περάσματα. Όλα καταλήγουν στο κατώτερο επίπεδο του σπηλαίου Ατσπά, όπου οι σπηλαιολόγοι ανακάλυψαν αίθουσες διαφόρων διαστάσεων και μικρές, υπόγειες λίμνες. Σήμερα έχει εξερευνηθεί ένα μεγάλο τμήμα του σπηλαίου, διαστάσεων 80×55 μέτρων, με μέγιστο ύψος οροφής τα 22 μέτρα.

Είναι οι αρχαιολογικές ανακαλύψεις όμως που ανεβάζουν την σπουδαιότητα του σπηλαίου Ατσπά, καθώς εκτός από τα διάσπαρτα θραύσματα αγγείων, υπολείμματα διατροφής λίθινα, πήλινα και οστέινα αντικείμενα που είχαν έρθει στο φως εδώ και λίγα χρόνια και τοποθετούσαν τη χρήση του κατά την νεότερη νεολιθική εποχή και την πρώιμη εποχή του χαλκού.

Ο προϊστορικός άνθρωπος βρήκε στο σπήλαιο Ατσπάς Μαριών έναν καλά προστατευμένο χώρο και, όπως δείχνει η επιφανειακή κεραμική, αυτό γινόταν σε ένα ευρύ χρονολογικό φάσμα από το τέλος της 5ης ως τις αρχές της 3ης χιλιετίας π.Χ.

Σήμερα το σπήλαιο Ατσπάς δεν είναι επισκέψιμο για τους πολίτες, καθώς εκκρεμούν εργασίες στο εσωτερικό του.